Parasite: उपभोगरम्य स्वप्नांचा paradox

शेवटी मी Parasite पाहिलेला आहे. आणि अनेक दिवसांनी टोरेंट शोधून डाऊनलोड करून तो पाहिला, म्हणजे परजीवी प्रकाराने परजीवी अशा नावाचा चित्रपट!

तर parasite मध्ये एक प्रसंग आहे. घर पावसाच्या पाण्यात बुडाल्याने बाप आणि मुलगा रात्रीच्या निवाऱ्याची सोय केलेल्या हॉलमध्ये झोपलेले आहेत. ह्या प्रसंगाच्या आधी येणाऱ्या प्रसंगात कुटुंबावर ओढवलेल्या एका कठीण संकटाला कसं तोंड द्यायचं ह्याची चर्चा चालू असताना बापाने माझ्याकडे काही plan आहे असं म्हटलेलं असतं. आता त्या हॉलमध्ये, पुराने बाधित शेकडो लोकांच्या मध्ये झोपलेले असताना, मुलगा बापाला विचारतो कि काय आहे तुमचा plan. बाप एकूणच कुटुंबासोबत जे घडलं त्याच विचारात असतो. मुलाच्या प्रश्नाला तो त्याच्याच धुंदीत उत्तर देतो. तो म्हणतो कि हे इतके बेघर लोक असा रात्री कॉमन हॉलमध्ये झोपायचा plan करून आले नव्हते.

बापाचे dialogues –

Ki-woo, you know what kind of plan never fails? No plan at all. No plan. You know why? If you make a plan, life never works out that way. Look around us. Did these people think, “let’s all spend the night in the gym?” But look now. Everyone’s sleeping on the floor, us included. That’s why people shouldn’t make plans.
With no plan, nothing can go wrong. And if something spins out of control, it doesn’t matter. Whether you kill someone or betray your country. None of it fucking matters.

मला हा सीन बघताना गली बॉय मधला असाच बाप मुलाचा संवाद आठवला.

बाप म्हणतो – तेरेको वही सिखा रहा है जो मै सिखा है. तेरा सपना तेरी सच्चाईसे मेल खाना चाहिये.
मुलगा – मै नही बदलेगा अपना सपना अपनी सच्चाई से मेल खाने के वास्ते. मै अपना सच्चाई बदलेगा जो मेरे सपने से मेल खाये.

--

स्वप्नं बघावीत का नाहीत हा एकदम फंडामेंटल प्रश्न आहे.

एक पिक्चर म्हणतो, बघा, येईल तुमचेही स्वप्न खरे व्हायचा टाईम. आणि एक म्हणतो, जे आहे त्यात असण्याची अवस्था खरी. कसलं स्वप्नं वगैरे!

दोन्ही सिनेमांचे प्रिमाईस सारखेच, बाप ड्रायव्हर, घर म्हणजे जवळजवळ भिंतींमधील थोडी जागा.

पण गली बॉय एकदम capitalist (एवढी झोपडपट्टी दाखवली, पण कॉमन संडास नाही दाखवले!) आणि Parasite एकदम मार्क्सिस्ट (पब्लिक ट्रान्सपोर्टने येणाऱ्या लोकांना एक विशिष्ट वास असतो असं म्हणणारा मालक!)?

स्वप्नं बघायची शर्यत जिंकणाऱ्याना लाभदायी ठरत असेलच, पण समूह म्हणून आपण पर्यावरणाच्या नाशाच्या ज्या टोकाला आहोत त्याला ही उपभोगरम्य आयुष्याचे स्वप्न बघण्याची लतच कारणीभूत नाही का!

समजा आपण एकदम ‘ठेविले अनंते..’ असे जगू लागलो तर?

--

आपण बरेच पिक्चर पाहिले, आता काय किक बसणार असं वाटत असताना एकदम Parasite! आणि मग त्यावर हा तितकाच परपोशी लेखनप्रपंच!!

एक नंबर पिक्चर आहे बाकी.