बेरात्रीच्या कविता

खुणावलं नाही डोळ्यांच्या तळ्यांनी
काळजाच्या कळ्यांना हुरूप उरला नाही
ओसरून गेला बहर आणि झोपून गेलं शहर
विरहाच्या वेदनांना तितके जहर उरले नाही

निर्मनुष्य रस्त्यांना हाक घालते रात्र
पिवळा प्रकाश अंधाराचा स्पर्श रोखून आहे
तसे सामावले विश्व आता गादीत आणि गोधडीत
गात्रांची उष्णता शरीराचे कुंपण जोखून आहे

गटार झोपले आहे, नाल्याने बदलली आहे कूस
कडेला एक भिकारी केव्हाचा पडून आहे
लुचत आहे पिल्लू कुत्रीच्या स्तनाला
अख्खा उद्या स्वप्नांच्या बांधाला अडून आहे