Thursday, January 6, 2011

बेरात्रीच्या कविता

खुणावलं नाही डोळ्यांच्या तळ्यांनी
काळजाच्या कळ्यांना हुरूप उरला नाही
ओसरून गेला बहर आणि झोपून गेलं शहर
विरहाच्या वेदनांना तितके जहर उरले नाही

निर्मनुष्य रस्त्यांना हाक घालते रात्र
पिवळा प्रकाश अंधाराचा स्पर्श रोखून आहे
तसे सामावले विश्व आता गादीत आणि गोधडीत
गात्रांची उष्णता शरीराचे कुंपण जोखून आहे

गटार झोपले आहे, नाल्याने बदलली आहे कूस
कडेला एक भिकारी केव्हाचा पडून आहे
लुचत आहे पिल्लू कुत्रीच्या स्तनाला
अख्खा उद्या स्वप्नांच्या बांधाला अडून आहे

आजचे मरण उद्यावर ढकलले

  आजचे मरण उद्यावर ढकलले , तसे उद्याचे कलले किंचित परवावर , आणि परवाचे अंशतः तेरवावर टीचभर जागा झाली तिथे थोडे बूड टेकले खोल श्वास घे...