वेळी- अवेळी

अजून का कोसळती धारा
अजून का हा उसळे वारा
अजून का आकाशावरती
मेघांचा करडा पहारा

जेष्ठ ओला, आषाढ कोसळे
रुजला श्रावण होऊन हिरवा
कोमट झाली उष्ण पिपासा
मृदगंध आता ना तितका हळवा

तरीही का ही धुंद असोशी
अतृप्तीचा शाप चिरंतन
चिंब खगांच्या पंखांवरती
नव्या भीतीचे जुनेच किंतन

अजून का ह्या सरी सांगाती
अजून का ढगातून साद
नसशी जेव्हा डंख ताजा
जेव्हा प्राणातून आकुल निनाद

कवेत घेना, मिसळूनी जाना
तोड असे हे मौन अधांतर
उरो न कुठला व्रण स्मरणाचा
जेव्हा करशील तू देशांतर