Tuesday, September 7, 2010

काय म्हणताय राव

या! या!! बरेच दिवसांनी दर्शन दिलात. साहजिक आहे म्हणा, आणि अशा प्रश्नाने सुरुवातीलाच तुम्हाला अडचणीत टाकले आहे मी. राहू द्या, लोकांना अडचणीत टाकणे आणि मग वळचणीत लपणे असं स्वभावच आहे माझा. बसा.
महाराज, दोन चहा घे रे. नको, गरम वगैरे काही म्हणू नका. तो सगळ्या नावानी मुळातला एकच चहा देण्याइतपत अध्यात्मिक आहे. त्यामुळे राहू दे.. सिगारेट पिणार? मग तुम्ही जाऊन आणा. आणि २ आणू नका, जरा जास्त आणा. एवढे दिवसांनी अवतरलात, २ उदबत्यांची ओवाळणी पुरेल का? हा. हि खरी. बाकी नुसते साले जळणारे कागद. हा खरा दम. नाही, बिडी खरी हे बरोबर आहे, पण समजा सिगारेट्स हाच सेट पकडला तर हीच खरी, दम पण भारी आणि जळण्याचा वेळही. गाणी बिनी लावा भाऊ. हि अशी आळशी सकाळ, हा असं कोमट चहा, आणि हे असे.... बरं जाऊ द्या. काय लावताय? 'सरकारच्या आईचा घो' ....अरे सोड ना. जी लढाई लढत नाही, तिचे विश्लेषण कशाला. काही दुखेल असे लाव, जरा हा दिवस अजून मागून सुरु होऊ दे. किंवा स्वप्नांच्या चार चकमक ठिणग्या उडतील असे काही ऐकव. नाही असं काही.... बर थांब. माझ्या मोबाईलमध्ये आहे. ऐक....
काय वाचलास? काहीच नाही? का रे, इतका बीजी होता का काय? लग्न वगैरे करतोयेस? नाही.
मग काय पिक्चर पाहिलेस कि काय? तेही नाही. मग, काय कासवासारखा सारे संवेदनांचे तंतू पार आत लपवून निव्वळ जगण्याचा वगैरे निखालस अध्यात्मिक प्रयोग करतोयेस कि काय?
कंटाळा!! कशाचा? पार सगळ्याचा? काय चावलं तुला? मजा नाही येते? कशात?
हं!! दुसर्या कोणाला सुखी बघून तुझं रिकामेपण जळतय का भाऊ?
तुला कसं काय ठाम माहित, कि अशी मजा असतेच म्हणून? existential विचारू नको म्हणतोस, पण तुला आलेला कंटाळाही existential च आहे ना भौ. मग त्याला उपायही त्याच जातीचा जालीम हवा ना.
वेड नाही लागते असं म्हणतोस? पण जोवर कळतंय तोवर वेड कसं लागणार ना भू!
कुठे दूर निघून जावं म्हणतोस.... हं हं.... वाचलीये मी तुझी कविता... पण काय आहे ना राव, हे असं सगळ्यांना सांगून का सुटेल तुझा प्रश्न? कोणी बरं म्हटल्याच्या क्षुल्लक आनंदाने तू कंटाळा भरू पाहतो का भौ. बहुत नाइंसाफी है रे. ...
मरायची भीती वाटते... आणि जगायचं कंटाळा....फंडामेंटल पराडोक्स वगैरे मांडतोय कि काय तू? अरे यार, ह्यात पण तुला ओरिजिनल काय मिळणार नाही. हे सगळं आधीच लिहून चुकले लोक. आता आपण फिरून फिरून तिथेच येतोय.
म्हंजे आता सध्या नवीन असं काहीच येत नाही असं म्हणतोस. तुला नवीन हवंय का तुझं असं हवंय. बघा राव, हे दोन निराळे प्रश्न होऊन राहिले आता. जे तुझं असं असेल ते कदाचित आधीच उमटलेलं असेल. मग लोक त्याला कॉपी केली असं म्हणतील. आता नवीन प्रश्न काढून राहीला ना तू भाऊ. कि लोक काय म्हणतील आणि त्यांनी काय म्हटले पाहिजे. अरे तुला तुझ्याशी काय बोलायचं ते समजत नसताना लोकांनी तुला काय म्हणावा तेही ठरवून ठेवायचं म्हणजे परत एक फंडामेंटल पराडोक्स आला ना रे भौ. असं कसं चालेल राव!
बर, मग फक्त तुझं असं काही मिळाल्याने तुझं तळीराम शांत होईल. मग शोध ना. आता वय झालं म्हणतोस. आणि आपण तसा अंगजात वेडेपण लाभण्याएवढे नशीबवान नाही असं म्हणतोस. मग दे कि जीव. अशा वाटण्याने जीव दिलेला तरी पहिलाच होशील बहुदा तू, आणि मग मेल्यावर लोक म्हणतील ना ओरिजिनल!
जगतानाच असं ऐकून घ्यायचय. बघ, परत प्रश्न बदलून राहीला तू भौ. तुझं असं काही शोधायला निघाला आणि दुसरीकडेच गेला...
हा लपवलेला आशावाद नको देऊ म्हणतोस. म्हणजे परत फंडा... कोसळतोय म्हणून आरडा हि करतोस, आणि पकडू गेलो तर पडू दे म्हणतोस....
अरे, अरे,,,,असं रडू नकोस.... तू काय एकटाच आहे वाटलं का तुला अशी बाधा झालेला.... असं आपण एकटेच दुर्दैवी असं वाटणं ह्यानेही बरं वाटतं ना तुला..खरा सांग.... पण तेही नाही नशिबी तुझ्या....
हे सगळं का म्हणतोस.... हे सगळं म्हणजे... म्हणजे पार हे जग अस्तिवातच का आला म्हणतोस.... का हे सगळं असं का चालू आहे आणि याचं अर्थ काय असं म्हणतोस.... अरे मी चिंधी माणूस, मी काय सांगणार राव.... पण एक कामू नावाचा लेखक म्हणून गेला भौ कि हि सगळी absurdity आहे म्हणून. absurdity म्हणजे काय? आता परत मी पडलो..... बर, मी देतो एक दोन दाखले.... मग त्याने जुळतंय का....
नाही आता माणसाचा स्वभाव मुळात चांगला का वैट? नाही सांगता येत,,,, पण समजा उत्तर द्यावाच असं फोर्सच केला तुझ्यावर तर? दोन्ही म्हणतोस....मग आता हे तुझं उत्तर का absurdity... म्हणजे एक असं उत्तर असेल असं धरून प्रश्न विचारला आणि हाती आला कि दोन्ही एकच वेळेस आहे....
विरोधाभासालाच अंतिम सत्य मानावे असं म्हणतोस.... मग absurd म्हटल्याने काय वेगळा अर्थ लागतो का भौ.... का उत्तर येणारच नाही असं स्वीकारायाना म्हणजे समस्त मानवजातीची वगैरे मन खाली घालणं आहे असं कि काय....
जातो म्हणतोस.... जा आता.... अजून कुणी येणारच इथे.....
मी असं का बसून आहे असं विचारतोस..... ऑफ ह्युमन बोन्डेज तर वाचलाच असशील तू.... नाही.... मग ये वाचून.... पुढच्यावेळी.... बघू म्हणतोस.... साहजिक आहे राव... तुम्ही बुवा बीजी माणसा.... बराय बराय....भेटू

आजचे मरण उद्यावर ढकलले

  आजचे मरण उद्यावर ढकलले , तसे उद्याचे कलले किंचित परवावर , आणि परवाचे अंशतः तेरवावर टीचभर जागा झाली तिथे थोडे बूड टेकले खोल श्वास घे...