Saturday, September 4, 2010

श्रद्धांजली

कोसळत्या धारा थांबल्यावर उरलेल्या कुंद आभाळाचे शब्द
माणूस मेल्यावर उरलेल्या शोकात्म शांततेचे शब्द
घामात भिजलेल्या दुपारचे थकले भागले शब्द
प्रश्नाच्या वावटळीत भिरकावलेले शब्द
कंटाळ्याचे तेच तेच निबर शब्द
जागल्या रात्रीचे जांभईग्रस्त आळशी शब्द
तात्विक वादांचे बिनबुडी पोचट शब्द
लाचार शब्द, ओशट केविलवाणे शब्द
भिक मागणारे बेजान शब्द
हरवलेल्या डोळ्यांचे म्हातारे एकाकी शब्द
आयुष्याला फुटलेल्या कोम्भांचे हिरवे कोवळे शब्द
आणि वठू गेलेल्या धुमारीचे निष्पर्ण वाळले शब्द

आपल्याच शब्दांची जीवाश्मे जुन्या वह्यांत सापडणारी
रस्त्यांच्या कोपर्यांवर अचानक भेटणारे जुने ओळखीचे शब्द

शब्दांचे कणखर कातळ, त्यांच्या आतले नितळ झरे
शब्दांचा नुसता चिखल, शब्दांची फसवी दलदल

शब्दांची कैद, मूठ भक्कम पोलादी
स्वतःशी बोलतानाही मधले भडवे शब्द
स्वतःला सोडून जाताना रस्त्याच्या कडेशी
स्वतःचेच न लिहिलेले निरागस शब्द

उठून गेलेल्या स्वप्नांच्या गावात
उरलेले उनाड बेवारस शब्द
आठवणींच्या विझल्या शेकोट्या
आणि पडक्या घरांशी पुरलेले शब्द

हरवलेल्या हिवाळ्याच्या कविता

उंबऱ्याशी आलेल्या दुःखाच्या घिरट्या आहेत शहरावर. खरंतर हा डिसेंबर आहे , जिथे आपण वर्षभराचे घाव हलक्या सुखाच्या रंगीन मृगजळात विसरू शक...