नवीन झाडांचा प्रकाश

मी पाहतोय माझ्या शब्दांवर कोणाकोणाच्या खुणा आहेत
कोणाकोणाच्या अभिव्यक्तीची नक्षी उमटलीये माझ्या कोरीव कामावर
आपलेच शब्द शोधणं म्हणजे परत जाण स्वतःच्या पहिल्या टाहोकडे परत,
जगात आल्यावर उमटलेला पहिला स्वर तेवढा असतो अभिजात

आता हा परत उलट प्रवास, आणि आता परत जाण कठीण होत चाल्लय
सोपं असतं हजार वर्षांआधी आपले शब्द, आपला अर्थ शोधणं
आता कशालाही आपलं म्हंटला कि दिसतं कोणीतरी एक चालला होता हि वाट
मग ते चालणं तेवढं माझं रहात नाही

रस्ता रुंद करणं सोपं आहे, त्यात आखलेली असते मूळ दिशा
नवे रस्ते शोधायला आता नवी ठिकाणे उरली आहेत का
काढून झालेत इतके स्तर अस्तित्वाच्या कोड्याचे
आता गाभ्यालाच लागतोय धक्का
कुरतडून ठेवल्यायेत सार्याच श्रद्धा, तार्कीकतेच्या बोथट सुरीने
आपला तर्क हाही विश्वासच असतो, केवळ उघड्या डोळ्यांवरचा

मीच असेन एवढं अनाकलनीय कोणालाही
मी कसा कोणाला समजू शकतो
असा निर्मनुष्य बेट असताना माझं
संवांदांची एवढी जाळी का सभोवती

का स्वीकारत नाही आपण आपली अपूर्णता
का सोडवू पाहतो आपण यच्चयावत कोडी अर्ध्या-मुर्ध्या गृहीतकांवर

का इतके शब्द उधळतायेत चौफेर
खूप झालंय का पिक का लिहिणं सोपं झालंय
इतका भरभरून सापडतोय का अर्थ का
लिहिणारा दंगलाय प्रतीबिम्बात

अर्थ पोचवता यावा कमीत कमी नुकसानीने म्हणून शोधले होते शब्द
आता अर्थ गृहीत धरला जातो शब्दांत

होत जाणारे नवीन काही दिवेसेन दिवस कठीण
जुना होणारे माणसाचा इतिहास तितकी
भव्य होणारेत जुनी झाडे
आणि नवीन झाडांचा प्रकाश आधीच अडवला जाणारे