Sunday, June 3, 2007

पावसाचे दिवस

दुपार सम्पते आणि
निवत आलेल्या उन्हापाठोपाठ
ढगाळून जाते आकाश
पावसाचे नवे थेम्ब
येतात सावकाश

ओलेकच्च डाम्बरी रस्ते
चुकार तापल्या मातीचा सुवास
सिमेन्टच्या या शहराला सुध्दा
का लागते पावसाची आस

सारेच रन्ग नव्याने रन्गतात
आभाळाचा रन्ग घेउन
ऊन निसटते अलगद
ढगाला सोनेरी कड देउन

तर एक् असे कर
मिटून जाइल ही सन्ध्याकाल
आठवणीची पाने लिहून ठेव
तुJह्या तहानलेल्या काळजाचा पत्ता
नव्या पावसाला देउन ठेव

लढाई

अस वाटत नाही,
आपल्याच जुन्या कविता परत पाहताना
साला हे आपणच लिहिलेल

हररोज
आपल्या जगण्याचे कारण
मी पणाला लावून पहातो,
प्रयत्न करतो हरएक दिवस सच्चा जगण्याचा.
तेव्हा काहीवेळा ढासळतो
मोठाया निकराने लढवलेला उमेदीचा बुरुज,
तटबन्दी फुटते,
आणि हातघाईच्या लढाईत
माझ्या हाताला फक्त माझे शब्द
तेव्हा त्यानाच वापरत मी लढत रहातो.

अजून लढाई जारी आहे.
तहाचे प्रस्ताव ठोकरले गेलेत
शरणागतीचा पान्ढरा झेन्डा फाटलाय

उरतात दोनच पर्याय,
लढत लढत जिन्कणे
पुन्हा नव्याने लढण्यासाठी,
किन्वा
ज्या वाटेवर चालत आलो
त्याच वाटेवरच सम्पणे
कोण्या नव्याला वाट देण्यासाटी....

आजचे मरण उद्यावर ढकलले

  आजचे मरण उद्यावर ढकलले , तसे उद्याचे कलले किंचित परवावर , आणि परवाचे अंशतः तेरवावर टीचभर जागा झाली तिथे थोडे बूड टेकले खोल श्वास घे...